Onze laatste stagedag zit erop. Deze laatste week was een zeer interessante en leuke week. We legden het 10-delig talstelsel uit in de tweede en derde leerjaren aan de hand van het MAB-materiaal dat we zelf aangekocht hebben. We hadden voor het eerst het gevoel dat we echt aan het rekenen waren met de leerlingen, dat ze echt inzicht kregen. Het effect was top! De leerlingen werkten allen actief mee. Ook wanneer ze niet naar voor mochten komen om met de blokjes antwoorden te geven, dachten ze na over de vragen die gesteld werden. Jammer genoeg moesten we veel uitleggen (het principe van de blokjes, de E-T-H-tabel, het rekenen, het rekenen met brug) door het tijdgebrek waardoor ze na een tijdje de aandacht verloren maar we gingen dan over naar het individueel maken van oefeningen waardoor ze weer actief bezig waren. De leerkrachten zagen op die manier ook op welke manier er het best gewerkt wordt met het MAB-materiaal dus hiermee hopen we dat ze het de rest van het schooljaar en de komende jaren goed gebruiken zodat de leerlingen echt kunnen hoofdrekenen zonder hun honderdveld te gebruiken.
Deze week zijn we ook 2 keer op uitstap geweest met beide tweede klassen waarvan je foto's kan zien in de galerij. Voor we uitstap gingen, leerden we het maken en het gebruik van een plattegrond aan de leerlingen. Na de klas en de school verkend te hebben met een plattegrond gingen we op stap in de omgeving rond de school. Elke leerling had een stratenplan. Het was de bedoeling dat ze tijdens de wandeling de kaart altijd juist oriënteerden, konden tonen waar we ons bevonden en beredeneren waar we naartoe moesten. Tussendoor moesten ze een rekensom oplossen om de volgende stopplaats te weten te komen, gingen we naar de winkel om voor iedereen appelen te kopen en te berekenen hoeveel SRD we zouden terug krijgen als we betaalden met een briefje van 50 SRD en raapten we zwerfvuil. Want het omhulsel van de appel gooi je toch niet op de grond zoals al het ander afval hier in de buurt! Dit is hier een groot probleem waardoor we op deze manier hier een beetje aandacht aan wilden geven. In een mum van tijd hadden we een volledige vuilniszak gevuld. Op onze laatste stagedag hadden we een cadeau voor elke klas. We gingen na de laatste pauze rond in elke klas om foto's te nemen, het cadeau voor de klas te geven en een stuk zelfgemaakte cake te geven aan de klasleerkracht. Met het geld dat we ingezameld hebben met onze acties, kochten we voor elke klas een pak A4-papier en een potje met daarin 14 potloden, 10 balpennen, 5 gommen en 5 slijpers. We kochten dit omdat we tijdens onze periode hier merkten dat er heel vaak potloden, balpennen... vergeten worden en dat er daardoor niet gewerkt kan worden. Op deze manier is er altijd een back-up zodat iedereen altijd wat heeft om mee te schrijven. Bedankt dus nogmaals voor iedereen die een kerstroosje kocht! Alle leerlingen waren er heel blij mee, net zoals de leerkrachten. Ook wij werden in de bloemetjes gezet: letterlijk. Tijdens de pauze werden alle leerkrachten en wij samengeroepen. Ze bedankten ons voor de fijne periode, voor het vele inspringen... en we kregen een bos bloemen van het hele lerarenkorps. Onze laatste stagedag. Het was toch raar om te beseffen dat het de laatste keer was dat ik op die school les heb gegeven. We hebben er 3 maanden elke maandag tot donderdag les gegeven en waren dus echt deel geworden van de school. We komen nog niet direct terug naar België. We blijven hier nog een weekje om alles op orde te stellen zoals de fiets terug naar het centrum brengen om terug te verkopen, lesvoorbereidingen te maken want na de paasvakantie moeten we nog 4 weken stage geven in België en natuurlijk nog even te genieten van het mooie Suriname. Tot over een weekje! Wist-je-datje: Tegenwoordig is het hier droog seizoen en dat voelen we enorm. Het is veel warmer dan in het begin van onze stage, er is amper regen en er zijn enorm veel muggen!
0 Reacties
Ik weet het, mijn vorig blogbericht is al even geleden. Maar ik zal een volledige update geven + een bonus met weetjes!
Ik begin met vorige week: Het was een gewone lesweek zonder veel bijzonderheden. De week werd wel snel onderbroken want dinsdag namen we onze eerste vakantiedag waar we konden uitrusten en lessen voorbereiden. Maandag gaven we zoals altijd rekenles in het 3de leerjaar. Toen we aan het rondwandelen waren om te controleren, zag ik dat een leerlinge het helemaal niet snapte. Ze kon haar honderdveld niet gebruiken. Gelukkig was ons MAB-materiaal (die blokjes, staafjes en plakjes) aanwezig in de klas voor een andere oefening aan te tonen. Ik ging me naast haar zetten en met het MAB-materiaal probeerde ik haar meer inzicht te geven in het honderdveld. Ondertussen ging Silke verder met de les voor de andere leerlingen. Met veel moeite is het me voor een deel gelukt. Als ik meer tijd had gehad in die klas zou ze er volledig of toch bijna volledig mee weg zijn geweest. Maar de plicht riep: we moesten alweer naar de volgende klas. Ik was wel blij dat ik zag dat ze het precies plezant begon te vinden om met de blokjes na te denken wat het juiste antwoord op de oefening zou zijn. Woensdag gaf ik les in het eerste leerjaar terwijl Silke in een andere klas les gaf. Normaal was het de bedoeling dat ik achter ging komen naar de klas waar Silke les gaf. Toch gaf ik nog een les in het 1ste want de klasleerkracht is hoogzwanger waardoor ze haar plots draaierig voelde en even geen les kon geven. Na de pauze zag ik dat ze zelfs naar huis ging en dat de vervangleerkracht haar klas overnam. Ook dan hielp ik in het eerste leerjaar. De leerlingen moesten de 'ui' mooi schrijven. Het was mijn taak om de schriftjes te controleren en de leerlingen eventueel te helpen. Voor sommige leerlingen was dit zeker nodig maar op het einde van de les kon iedereen een 'mooie ui' schrijven. Donderdag hebben we vooral geholpen in het 2de leerjaar. Van die dag herinner ik me vooral een uitspraak van een kindje van het 1ste leerjaar op de speelplaats: "Juf, je ogen zijn gebroken." Ik moest toch even nadenken om te beseffen dat ze het over mijn bril had. Uitspraken van kinderen zijn soms zo bijzonder. Deze had ik opgeschreven maar ik zou dat veel meer moeten doen! Deze week zijn we heel weinig naar school geweest. We hadden nog 2 vakantiedagen en die hebben we maandag en dinsdag opgenomen. Woensdag gingen we wel naar school want dan werd 'Holi Phagwa' gevierd. Dat is het grootste feest in Suriname naast nieuwjaar. Het is een hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade én een Nieuwjaarsfeest volgens een bepaalde kalender. Op die dag wordt vooral gevierd met het rondgooien van gekleurd poeder. Op de vooravond van het feest (nu woensdagavond dus) wordt er op verschillende plaatsen in het land een grote verbranding gedaan. Waarbij ze al zingend het kwade verbranden. Op school werd het gevierd door samen in de klas te eten, te spelen met poeder, een dj en een traditioneel spel te spelen. Bij het spel is het de bedoeling om om het snelst een pot/ballon gevuld met poeder omver te trekken. De moeilijkheid is dat de pot/ballon hoog hangt aan een touw. De deelnemende groepen moeten dus een levende toren maken. Om er een beeld bij te kunnen vormen zijn er foto's van te vinden bij het onderdeel 'foto's'. Donderdag was dan het echte grote feest. Bijna heel het land verzamelde zich in Paramaribo, de hoofdstad. Je kan het vergelijken met een groot festival met verschillende podia en enorm veel kleurpoeder! Bijna iedereen gaat er naartoe met een witte Tshirt met de gedachte dat die nooit meer proper geraakt. Veel bekende mensen kwamen er optreden, ook Nederlanders zoals Boef... Het gekke was alle optredens gratis waren en de drank niet enorm de hoogte in schoot, geen idee hoe ze hier geen schulden aan overhouden. Deze week was niet enkel Phagwa gevierd. Mijn vriend kwam uit België op bezoek dus hebben we ook Suriname ontdekt. We deden een 2-daagse kanotocht in de jungle. Deze trip vond ik dat ik het meeste van Suriname zag want we sliepen niet in een hotel of lodge of zelfs maar een hutje. Toen we een eindje hadden gekanood, stopten we langs de kant en was er enkel een horizontale stok aanwezig waarover we een zeil legden die we mee hadden. Ook hingen we hangmatten op onder de blote hemel. Een toilet, badkamer of keuken was er uiteraard ook niet aanwezig. We hebben gelukkig wel gewoon eten kunnen eten want we hadden een gasfles, kookpotten en eten mee. 's Avonds gingen we nogmaals het water op om kaaimannen te spotten onder de (bijna) volle maan. Toen ik die kaaimannen zag in het water, kwam plots de bedenking dat we een paar uur eerder een plonsje hebben gemaakt in datzelfde water. Het was een avontuur! Ook heb ik zelf een 'rondtrip' naar de plantages Frederiksdorp en Mariënburg geregeld wat uiteraard heel mooi was. Plantages zijn typisch surinaams. Het was dus een topweek die we afsloten met een rustdagje in de Colakreek. Dat is een recreatiedomein dat je kan vergelijken met de Blaarmeersen. Je kan er zwemmen, zonnen op het strand, iets eten... Ik had nog een bonus beloofd dus hier komt hij: enkele weetjes: - Elke week komt er iemand van het jeugdtandverzorgingscentrum naar school. Elke week controleert ze de tanden van de kinderen van een andere klas. - De kinderen dragen een uniform. - Elke dag krijgen de leerlingen een melkproduct (yoghurt, melk, vla) op school. Dit wordt gesponsord door de staat. - Suriname bestaat voor 80% uit jungle en is daarmee 1 van de bosrijkste landen ter wereld. - Paramaribo (de hoofdstad) staat op de Unesco-werelderfgoedlijst omdat het historisch centrum in tact is gebleven. - Er zijn geen postcodes. Adressen bestaan enkel uit een straatnaam een huisnummer en een plaatsnaam. Wat wel opvallend is, is dat wanneer je verder het binnenland ingaat, de dorpen genoemd worden naar het nummer van de elektriciteitspaal dat voor het dorp staat. - Taxichauffeurs rijden hier niet met een gps. Ze kennen alle straten uit het hoofd. Bij straten die heel onbekend zijn hebben ze soms een herkenningspunt nodig maar het is toch bewonderenswaardig. - Het is uitzonderlijk dat er warm water aanwezig is in een huis. Dit komt door de warmte hier maar ik ben toch blij dat ik mij niet elke ochtend onder ijskoud water moet douchen. - De school heeft laptops ter beschikking maar deze kunnen ze niet gebruiken omdat ze tilt slaan door de warmte wanneer ze uit de mediatheek komen. - Deze week zijn we al 2 maanden en 1 week in Suriname! Deze week kreeg ik bezoek uit België. Het gezinnetje kwam eens kijken waar ik al mijn avonturen beleef!
Ze brachten niet alleen nieuwsgierigheid maar ook didactisch materiaal mee dat ik bestelde uit Nederland. Met het geld dat ik inzamelde door het verkoop van kerstroosjes, kocht ik MAB-materiaal. Op de pagina 'foto's' staan enkele afbeeldingen hiervan. Ik kocht voor elk leerjaar tot en met het 3de een doos. Voor diegenen waarvan het al even geleden is dat je een lagere school bezocht: MAB-materiaal is het materiaal om eenheden, tientallen, honderdtallen uit te leggen aan de hand van enkele blokjes, staafjes van 10 blokjes, plakjes van 10 keer 10 staafjes en kubussen van 10 keer plakjes. Hiermee gaan we proberen het inzicht in het 10-delig talstelsel van de leerlingen te verbeteren. Het is de bedoeling dat we het materiaal achterlaten wanneer we weer naar België gaan dus gaan we de methode ook duidelijk uitleggen aan de leerkrachten hier zodat zij het op een goede manier verder kunnen gebruiken. Zondag bezocht ik samen met mijn gezin het centrum van Paramaribo. We gingen met de bus die normaal niet gebruikt wordt door toeristen naar het pannenkoekenhuisje. We bezochten de palmentuin, het befaamde I💗SU-teken, Fort Zeelandia en legden een dolfijnen- en kaaimannentour vast. Om af te sluiten dronken we iets in de Zus&Zo en bezochten we de dierentuin. Terwijl mijn gezin Suriname verder ontdekte, gaf ik les op de school. Deze week is er niets merkwaardigs gebeurd tijdens het lesgeven, het viel in dezelfde aard als vorige weken. Ik heb wel de indruk dat ik de leerlingen soms meer onder controle heb. Toen ik aan het rondvragen was in de klassen voor lesonderwerpen moest ik ook naar 3B. Daar stond de klas op stelten toen ik toekwam. Ik wou even wachten tot de leerkracht de klas weer onder controle had voor ik haar ging storen maar het was duidelijk dat het haar niet direct ging lukken: 2 leerlingen waren vooraan aan het vechten op de grond, bijna alle leerlingen stonden recht en alle leerlingen waren aan het babbelen. Terwijl ze zocht naar de les die we de volgende keer mochten geven, probeerde ik de klas weer op orde te krijgen. Een groot deel van de leerlingen was redelijk direct rustig wanneer ik het vriendelijk vroeg. Sommige leerlingen moest ik in de ogen kijken en hun persoonlijk vragen of ze alsjeblieft wilden gaan zitten en stil zijn. Dat deden ze dan ook. 1 leerling daarentegen bleef rechtstaan en geluid maken. Een andere leerling zag dat ik teleurgesteld naar hem keek en nam zelf het heft in handen. Ze ging naar hem en zette hem persoonlijk op zijn stoel en wees hem erop dat hij stil moest zijn. Het merkwaardigste hieraan was dat de leerlinge die me hielp eerst wild was en ik haar dus zover heb gekregen om zelfs anderen stil te willen krijgen. Ik ging duidelijk met een goed gevoel naar buiten met het lesonderwerp in mijn handen. Op de speelplaats is er wel wat veranderd. In het begin voelde ik me verplicht om bij het schoolhoofd en enkele leerkrachten te staan voor het kantoor maar nu doen we dit minder en zitten we meer tussen de leerlingen. Ik word daar altijd gelukkig. Vooral de leerlingen van het eerste en het kleuter zitten graag bij ons. Ze spelen dan spelletjes, zingen, lachen, komen aan mijn handen (tellen mijn vingers of masseren ze)... Als de bel gaat die aangeeft dat de pauze gedaan is, geven ze eerst nog allemaal een knuffel en vragen of we bij hen in de klas komen. De glimlach staat altijd op mijn gezicht in de pauze! Om de week af te sluiten ben ik vrijdag en zaterdag op uitstap geweest naar Bigipan met mijn gezin. We maakten een autorit van 4 uur waarin we verschillende tussenstoppen maakten voor monumenten, de markt, een boeddhistische tempel met uitzicht op de zee... Om aan het natuurgebied Bigipan te komen moesten we nog een vaartocht van een uurtje maken. We kwamen aan bij onze slaapplaats: een 'resort' gebouwd op houten palen in het water. Resort staat tussen haakjes want luxueus was het niet. Er was geen stopcontact of douche (buiten een emmer) aanwezig maar het was er natuurlijk wel prachtig in de vrije natuur. We spotten er vogels en in het bijzonder flamingo's, pakten een modderbad, sliepen buiten in een hangmat en genoten uiteraard van het lekkere eten en gezelschap! Na nog eens lekker te gaan eten in Paramaribo nam ik afscheid van hen en vertrokken ze naar de luchthaven. "Tot over anderhalve maand!!" Vorige week viel de lesweek in de zelfde aard als de andere weken. Veel verandering is er niet te zien. We merken wel dat het onderwerp van onze bachelorproef (het welbevinden van de leerlingen verhogen door het activiteits- en aanschouwelijkheidsprincipe toe te passen) ons helpt. De leerlingen werken veel meer mee als we zulke activiteiten gebruiken. Deze week had ik daar een prima voorbeeld van. Ik stond alleen in het 3de leerjaar, in de klas van de meester. Ik had een beetje stress omdat ik wist en jullie ondertussen waarschijnlijk ook dat dit geen gemakkelijke klas is. Het was een les over kloklezen waarbij ik de klokjes, die we eerder gemaakt hadden voor het 4de leerjaar, gebruikte. Tijdens de instructie gaf ik telkens een tijdstip (kwart voor 5, half 8, 12u...) waarna de leerlingen hun klokje op dat tijdstip moesten zetten. Ik was enorm verrast! Alle leerlingen ook de leerlingen die nooit meewerken en waar we al vaak boos op geweest zijn deden super enthousiast mee. Ik gaf hen de opdracht dat ze telkens wanneer ze hun klok juist hadden gezet, ze het in de lucht moesten steken zodat ik kon controleren. Alle leerlingen deden dit. Ze waren zo goed bezig dat ze ALLEMAAL het zo snel in de lucht staken en bijna rechtstonden zodat ik het zeker zou zien. Dat kwam mede door mij volgens mij omdat ik ook behoorlijk enthousiast alle klokjes luidop overliep en hen ofwel zei dat het goed was, ofwel het tijdstip zei dat op hun klokje stond wanneer het fout was. Ik moet toegeven dat ik enorm blij was en het me hoop gaf. Wat me een nog beter gevoel gaf was wanneer een leerling tijdens de individuele verwerking zijn vinger in de lucht stak en me vroeg om het nogmaals uit te leggen omdat hij nog niet helemaal mee was. Dit was nog nooit gebeurt. Ik moet wel eerlijk toegeven dat het ook geholpen heeft dat de klasleerkracht aanwezig was in de klas. Als hij gewoon maar aanwezig is, zijn de leerlingen een pak rustiger. Deze les was dus een grote stap vooruit.
Dinsdag was er snoeppauze op school. Dat betekent dat de pauze van 10u tot 11u is en dat er enorm veel eten verkocht wordt, uiteraard geen gezond voedsel: frietjes, kippennuggets, worst, bami, nasi, rotiroll, stroop (soort grenadine met extra veel suiker), chips... Alle leerkrachten stonden aan een kraampje om de leerlingen van eten te voorzien. Dit werd georganiseerd om geld in de schoolkas binnen te brengen. We zijn ondertussen al aan de helft van ons avontuur waardoor we al veel bijgeleerd hebben over het land, de gewoontes... Hierdoor wil ik graag nog enkele weetjes meedelen om dit bericht mee af te sluiten: - De koeien hebben een bult op hun rug omdat ze aangepast zijn aan het klimaat. Het is een bult met dezelfde functie zoals die van een kameel namelijk vet- en vochtopslagplaats. - Wanneer kinderen geboren worden, wordt hun haar ritueel afgeschoren omdat ze vinden dat het haar vuil is door de geboorte. We zijn dit te weten gekomen omdat de meester van het 3de leerjaar vorige week papa geworden is. - Wanneer er een seizoenswisseling is zoals nu van kleine regentijd naar kleine droge tijd, merk je dat aan de vele windvlagen. - Er wordt hier niet gesorteerd. In 1 vuilniszak hoort restafval, pmd, glas, karton... - Leerkrachten verdienen hier (omgerekend) 300 euro per maand. - De school moet zelf zorgen voor geld, ze krijgt geen subsidies. Hierdoor organiseren ze bijvoorbeeld een snoeppauze en wordt er elke pauze chips verkocht. - De school heeft een hoop laptops maar die worden niet gebruikt omdat ze niet tegen de zon en warmte kunnen. - ... Dinsdag stonden we alleen in het 3de leerjaar. Normaal hebben we veel problemen om de klas in handen te houden maar deze keer viel dit goed mee. Het verschil met vorige keren was dat we een les handenarbeid gaven in plaats van rekenen. We maakten naamkaartjes met warme en koude kleuren. Vooraf maakten we afspraken: het moest rustig zijn, niemand ging van zijn plaats, jullie zijn stil als wij praten. De leerlingen waren akkoord en de les verliep vlot.
Dit heb ik niet enkel in het 3de leerjaar ontdekt maar ook in de andere leerjaren. Deze week viel het meer op omdat we meer muzische lessen hebben gegeven dan de vorige weken. We gaan dus proberen om in de lessen rekenen, die minder vlot gaan, meer muzische elementen te steken zodat ze misschien meer actief meewerken. We zijn nog meer deel aan het worden van het schoolteam. De leerkrachten van het 4de leerjaar willen graag dat we meer les komen geven en geven ons dan ook de lessen die zij het moeilijkst vinden zodat ze een nieuwe insteek krijgen. Deze week zijn er 2 verjaardagen geweest waarvoor we traktaties gekregen hebben. Dit werd naar ons gebracht terwijl we aan het lesgeven waren. Ik kreeg hierdoor een goed gevoel omdat ik het gevoel had dat we erbij hoorden. We zijn meer collega's dan stagiaires aan het worden. Deze week zijn we ook meer bezig geweest met onze bachelorproef. We vulden observatiewijzers in en bedachten werkvormen volgens het activiteits- en aanschouwelijkheidsprincipe. Om de week af te sluiten zijn we zondag naar de Paramaribo Zoo geweest. We zagen er jaguars, slangen, apen, cavia's, ezels, huisduiven... Ook zagen we ara's en toekans van dichtbij. Dit was prachtig omdat we die ook in het wild hebben gezien op onze uitstap naar de Fredberg. Hier zagen we ze niet in het wild maar wel van dichtbij. Ik ben zeer tevreden van deze week! De eerste keer dat we van een les in het derde leerjaar kunnen zeggen dat die gelopen is zoals het hoort zelfs wanneer er geen klasleerkracht aanwezig was. Op naar meer van die lessen! Het is ondertussen al een week geleden maar ik wil dit toch nog even meedelen want het was een top dagje.
Zondag vertrokken we (Silke, ik en een hoop meisjes van België die hier ook stage doen, die we hebben leren kennen op een enorme meet-en-greet) naar op uitstap. Eerst reden we naar een rumplantage: Marienburg. Hier werd rum gemaakt. Er schuilt hier een lugubere geschiedenis waardoor hier niemand meer wilt werken. De werknemers waren zeer ontevreden door het harde werk en de kleine verloning maar dat de directeur de dochter van een van de werknemers aanrandde, was de druppel. De man wachtte de directeur 's avonds op in de fabriek maar de directeur schoot hem neer en sneed hem in stukken. Samen met de andere mannen die in opstand kwamen, verbrandde hij hem tot er niets meer van hen overbleef. Tot op heden vinden onderzoekers het massagraf nog altijd niet. Als Surinamers, waarvan voorvaders hier gewerkt hebben, dit verhaal vertellen, komen er nog altijd tranen naar boven. Vervolgens gingen we verder naar een volgende plantage: Hoop en Vrede. Die tocht maakten we met de boot. Ondertussen spotten we dolfijnen rondom ons. Op de plantage kregen we een rondleiding die begon met de geschiedenis en eindigde met het vasthouden van schildpadden en kaaimannen. Onze laatste plantage was de bekendste: Frederiksdorp. Dit is een enorm mooie plantage waarvan de oude huizen mooi zijn gerenoveerd. Je kan hier ook een beetje van genieten als je naar mijn foto's kijkt! Hier vertelde onze gids dat hij ooit verbleef in 1 van de huizen en er iets spannends meemaakte. Hij was alleen in het huis maar zag plots voetstappen op de grond, zo van die sporen die je achterlaat als je net uit de douche komt. Hij schrok hier van want hij dacht dat hij alleen was. Hij ging naar buiten om te kijken of hij iemand kon vinden om hem te helpen maar er was niemand in de buurt. Moedig, ging hij toch een kijkje nemen in de badkamer maar daar was geen druppel te bespeuren. Tot op heden denkt hij dat het een geest van een slaaf moest geweest zijn die nog altijd geen rust gevonden zou hebben. Na de plantages hadden we nog 1 doel: een zeeschildpad zien. We gingen met de boot naar Braamspunt waar de schildpadden hun eitjes leggen. Ze leggen normaal 150-300 eieren in een put van 80cm diep. De schildpadden komen maar aan land rond 22u dus moesten we nog even de tijd doden door te eten, raadsels te vertellen en kleine spelletjes te spelen. Ondertussen liepen de gidsen het strand af om zeeschildpadden te spotten. Om 21u30 was het zover. Onze gids liep naar ons toe en vertelde dat hij een soepschildpad had gezien. We snelden ons naar hem toe en zagen de schildpad langzaam het strand opwandelen. Het duurde lang voor de schildpad zijn put gegraven had. Ze had ook nog eens enorme pech want er zat een tak in de weg. Hierdoor kon ze haar put maar langzaam verder graven. Het werd al heel laat en we hadden nog een hele rit voor de boeg. We moesten nog een uur varen met de boot en een half uur rijden met de bus voordat we terug in Paramaribo zouden zijn. Daarom besloten we om niet te wachten tegen dat ze haar eitjes zou beginnen leggen. Er was zelfs grote kans dat ze die niet zou leggen. Jammer want blijkbaar gaat een zeeschildpad in trance wanneer ze eitjes legt en huilt ze. Mensen geloven dat ze dat doen omdat ze verdrietig zijn dat ze hun kindjes moeten achterlaten. We konden de dag/nacht tevreden afsluiten. We hadden al onze doelen behaald: we zagen de plantages, dolfijnen en een zeeschildpad. Top! Het weekend staat voor de deur. Dit betekent dat er alweer een stageweek op zit.
Zoals wel gebleken is uit mijn vorige berichten is het voor ons (en de klasleerkrachten) moeilijk het 3de leerjaar onder controle te houden. Hiervoor hebben we lang nagedacht over een beloningssysteem dat de meeste kans zou hebben op slagen. Dit hebben we deze week dan ook voor het eerst uitgeprobeerd. Het systeem is eigenlijk simpel. We plakken op elke bank een groen kaartje met 4 vakjes. Elke keer wanneer een leerling goed meewerkt, de oefeningen snel gemaakt heeft, stil is... zetten we een smiley in 1 van de vakjes. We doen dit met een stift zodat de leerlingen ze niet zelf kunnen zetten. Als op het einde van de week 3/4 van de klas een volledige kaart heeft, krijgt de klas een beloning. Als er leerlingen zouden zijn die geen of maar 1 smiley zouden hebben, mogen zij uiteraard niet meegenieten van de beloning. Ik vond het spannend of ons beloningssysteem het gewenste effect zou hebben. Maandagmorgen legden we ons systeem uit aan de klasleerkrachten. Ze reageerden enthousiast en we mochten het toepassen. We begonnen die dag in klas 3A. We legden het systeem uit en pasten het toe. Yes! Ons systeem werkte er! De leerlingen werkten goed mee want telkens wanneer ze een smiley kregen, verscheen er een glimlach op hun gezicht. Een paar uur later, gingen we naar klas 3B. Jammer genoeg werkte ons systeem er minder. De 'flinke' kinderen haalden veel voldoening uit het krijgen van smiley's maar de 'minder flinke' kinderen hoefden geen smiley's te krijgen dus zij werkten zoals de andere keren niet zo goed mee. Dit was een kleine tegenslag maar we dachten dat ze er misschien meer aandacht aan zouden geven wanneer ze zouden zien dat de andere leerlingen een leuke beloning kregen. Er was dus nog hoop! We stonden deze week enkel maandag in beide klassen, woensdag in 3B en donderdag in 3A. De teleurstelling was groot toen we woensdag in klas 3B kwamen. We zagen onmiddellijk dat bijna al onze groene kaartjes van de banken waren gehaald. Er bleven er maar 3 over. (De klas bestaat uit 30 leerlingen.) Ik vroeg aan de klasleerkracht of zij ze had weggehaald en ze viel uit de lucht. Ze had blijkbaar niet gezien dat de leerlingen, naar hun eigen zeggen, de kaartjes van elkaar hadden verscheurd gedurende de lessen van die week. Die les begon dus duidelijk niet met een goed gevoel maar we gingen verder en waren benieuwd hoe het in de andere klas van het 3de zou zijn. We waren te benieuwd dus gingen we donderdagochtend voordat de lessen begonnen, kijken door het venster. Gelukkig! De meerderheid van de kaartjes hingen nog aan de banken. Een 5- tot 10-tal kaartjes waren weg maar in vergelijking met de andere klas was dit super. Toen we er les gaven, was de klas zo hevig dat we amper iets met de leerlingen konden aanvangen. Uiteindelijk waren we het beu en stopten met lesgeven en moesten de leerlingen een hoop oefeningen zelf maken. Sommige leerlingen konden we belonen met smiley's. Op het einde van de les, hadden 4 leerlingen een volle kaart. We gaven hen de nodige appreciatie: ze krijgen oprechte glimlachen, high-fives, we beloofden hen een beloning.. We geven de hoop nog niet op en proberen ons beloningssysteem volgende week opnieuw. Hopelijk gaan de leerlingen beter beginnen meewerken wanneer ze zien dat die enkele leerlingen met een volle kaart een leuke beloning krijgen. Volgende week krijgen jullie hiervan een update ;) Dinsdag werd hier Chinees Nieuwjaar gevierd. Dit is een officiële feestdag waardoor we niet naar school moesten. We gebruikten deze dag om een beetje uit te rusten en voor school te werken. We hebben namelijk een beloningssysteem voor het 3de leerjaar bedacht. Die avond was er een groot feest in onze voortuin want de eigenares was jarig. Het was een gezellig gebeuren met een band, zangeressen/danseressen en eten. We waren uitgenodigd maar hebben ons er niet bij vervoegd omdat we underdressed zouden zijn en we er toch niet bij zouden horen.
Woensdag, de dag na Chinees Nieuwjaar kwamen we aan op school en de directrice kwam onmiddellijk op ons af. Ze had ons nodig. 5 leerkrachten waren afwezig waaronder de 2 kleuterjuffen, de juf van het eerste leerjaar... Dit betekende dat we niet de lessen moesten geven die we voorbereid hadden maar dat we de 2 kleuterklassen en een deel van het 1e leerjaar overnamen. We vroegen aan de directrice wat er van ons verwacht werd te doen met de kleuters en jammergenoeg zei ze gewoon: "Hou ze maar gewoon bezig." Dat deden we dan, we leerden hen het liedje van de kikkers aan, het dansje van de kabouterdans, we lieten hen tekenen, spelen in de hoeken, we lazen een verhaaltje voor, overliepen de eerder geleerde klanken, herhaalden de cijfers met behulp van dobbelstenen... We hadden meer dan onze handen vol want ondertussen probeerden we ook een les splitsen te geven aan de leerlingen van het 1e leerjaar. Dit was zeer moeilijk omdat ze in de klas van de kleuters zaten en ze het natuurlijk veel leuker vonden om te babbelen en spelen met bijvoorbeeld de poppen. Uiteindelijk is het ons gelukt om die rekenles te geven maar de rest van de dag mochten ze meedoen met de kleuters. Een leuke verrassing die dag was dat we een bakje bami aangeboden kregen van het feestcomité van de school naar aanleiding van het Chinees Nieuwjaar. Donderdag moesten we weer de kleuters overnemen maar dit keer maar 1 klas want voor de andere hadden ze een vervangjuf gevonden. We hebben ongeveer dezelfde dingen gedaan als op woensdag maar om de dag te beginnen hebben we alle kleuters aan 1 tafel kunnen zetten en hebben we een namenrondje gedaan. Daarna hebben we ritmische oefeningen gedaan op de tafel. Wij deden een beweging en de kleuters herhaalden dat, een beetje zoals het spelletje 'dirigentje'. Vandaag, vrijdag hebben we na het werken voor school ons huis een eerste grondige kuisbeurt gegeven. Morgen hopen we veel studenten te ontmoeten want we gaan naar een meet-en-greet-evenement van een SU4You, een Nederlandse organisatie die allerlei dingen doet waarbij hun voornamelijke doelpubliek studenten zijn. Deze week voelde ik me vaak moedeloos. Het probleem op de school is dat de leerlingen geen inzicht, geen getalbegrip hebben. Je zou denken dat dit normaal is en dat kinderen dit moeten leren op school. Dat klopt als de leerlingen in het begin van het eerste leerjaar zouden zitten maar hier is dit ook het geval in het derde leerjaar. We zijn in gesprek gegaan met de directrice en hebben onze bezorgdheid aan haar verteld. Ze verstaat ons en geeft ons de vrijheid om samen met de leerlingen de inhouden nog eens stap voor stap door te nemen in plaats van de moeilijke zaken proberen uit te leggen. We gaan ze opnieuw leren stappen voor we verder gaan met ze te leren lopen. Niet alle leerkrachten staan hier helemaal achter omdat ze dan voor een deel hun fout moeten toegeven maar met de steun van de zorgleerkracht en de directrice hopen we hier veel te kunnen bereiken!
Deze week hebben we een gesprek gehad met de zorgleerkracht. Dit was zeer geruststellend voor ons. De juf heeft een beetje hetzelfde gevoel als wij. Ze ziet ook dat de leerkrachten niet veel moeite doen om de leerlingen inzicht bij te brengen en hoopt dat wij hen dit kunnen bijbrengen want naar haar luisteren ze blijkbaar niet. Zij wil ook iets aan het pestgedrag in het 3de leerjaar doen. Ze organiseert een moment waarin de leerlingen samen zitten en babbelen over pesten. Nadien is ze van plan om een educatieve film over pesten te tonen. Dit vind ik enorm belangrijk. Ik heb mij deze week in het derde leerjaar namelijk klein gevoeld. Ik zat achteraan in de klas toen de klasleerkracht nog iets aan het uitleggen was van de les voor ons uur. Naast me zaten 2 meisjes. Het ene meisje zat het andere de hele tijd te pesten door haar geplooide kikker, die we de dag voordien samen maakten, af te pakken en kapot te maken, haar pen af te pakken, haar boek dicht te doen... Ik wou er met haar in gesprek over gaan en als reactie lachte ze gemeen in mijn gezicht. Ik werd uiteraard kwaad en wou haar naar buiten sturen. Ik had het bij haar blijkbaar niet in mijn macht haar naar buiten te sturen want ze keek me verder spottend aan. Hierna ben ik in gesprek gegaan met de klasleerkracht. Ik had al eerder begrepen dat het enige waar de leerlingen ‘bang’ van worden, is te moeten gaan naar het schoolhoofd. Dit was dan ook wat ik vroeg aan de klasleerkracht, of ik haar naar het schoolhoofd mocht sturen. Jammer genoeg steunde de klasleerkracht me niet en zei ze dat het meisje een moeilijke thuissituatie heeft en er geen aandacht krijgt. Het meisje dat dus pest om aandacht te krijgen, mocht niet gestraft worden omdat ze het thuis moeilijk heeft. Ik was hier niet mee akkoord maar als stagiair kon ik hier niet tegenin gaan. Om het meisje dat gepest werd toch te steunen, gaf ik haar de keuze om vooraan te gaan zitten zodat ze gerust gelaten zou worden. Het gaf me een goed gevoel dat ze de keuze direct aannam en dat ze me bedankte dat ik haar dit liet doen. Nadat ik het verhaal gehoord had over de moeilijke thuissituatie en de eigenlijke kreet om aandacht, ben ik het meisje beginnen negeren wanneer ze negatief gedrag vertoont en geef haar wel aandacht wanneer ze eens positief gedrag vertoont. Mijn relatie met haar is op die manier verbeterd. Deze week hebben we kikkers gevouwen in het 3de leerjaar. Dit was een leuke les voor de kinderen maar zeker ook voor ons. Alle leerlingen waren gemotiveerd en enthousiast wat ons ook enthousiast maakte. De dag erna hebben we in diezelfde klas het liedje over de kikkertjes aangeleerd. Dit waren succeslessen waarin we een betere band hebben gekregen met de kinderen. Deze week was een week in teken van het 3de leerjaar, zo blijkt, want woensdag zijn we met de 2 klassen naar de markt geweest. Er werd niet veel mee bereikt want de leerkrachten hebben de leerlingen enkel in een rijtje per 2 door de markt geloodst. Sommige leerlingen mochten iets kopen voor thuis maar in plaats van daar een voorbeeld voor iedereen van te maken, namen ze het geld van de kindjes en kochten zij wat de kinderen moesten kopen. Jammer. Om de week af te sluiten zijn we vrijdagmorgen tot en met zondagavond naar de Fredberg geweest. Het was een lastige maar wondermooie trip. We sliepen in een hangmat, beklommen de berg, maakten een nachtwandeling met de zaklamp door de jungle, zagen wilde ara's, vogelspinnen, een slang, rotshanen, toekans, spidermonkey's boven onze hoofden en zeer veel andere prachtige vogels. We waren even 'on top of the world'! Het is zondag. Dat betekent dat we al een volledige week op de school geweest zijn en dat het weekend bijna voorbij is...
Na mijn vorig blogbericht over de eerste stagedag is er natuurlijk weer wat nieuws gebeurd. Ons grootste avontuur deze week heeft te maken met onze fietsen. We wilden graag fietsen huren/kopen om ermee naar de stageschool te kunnen gaan zodat we niet telkens afhankelijk zijn van een taxi die we moeten betalen. Na lang zoeken en overwegen, besloten we elk een fiets te kopen voor 100 euro met de garantie dat we die bij ons vertrek naar huis terug konden verkopen aan dezelfde organisatie voor 50 euro. Dat leek ons de perfecte deal! We ondervonden toch een klein minpuntje. Op onze weg van het centrum naar huis (50 minuten in de felle zon) had ik plots een platte band. We zochten online naar een fietsenwinkel en vroegen hulp aan veel mensen maar... zonder succes. Uiteindelijk waren we in onze supermarkt waar we vroegen of ze niet toevallig een fietspomp hadden. Ja hoor, we mochten hun fietspomp lenen :) De band kon opgepompt worden maar na 2 seconden was die weer leeggelopen. Conclusie: er zat een gat in mijn band. De winkeluitbaters konden ons niet helpen dus gingen we naar de bandencentrale iets verderop. Er stond een man buiten die wel een band kon opleggen maar die er geen had, enkel autobanden. Hij verzekerde me wel dat een winkel een beetje verderop fietsbanden verkocht. En inderdaad, normaal verkopen ze fietsbanden maar op het moment dat ik er zo hard één nodig had, hadden ze enkel nog banden voor 'motorcycles'. Een jongetje van de winkel was zo vriendelijk om met me naar nog 5 andere winkels verderop te gaan om er telkens te vragen of zij fietsbanden hadden. Jammer genoeg weer zonder succes. Ik vroeg hem waar ze de fietsbanden opkochten voor in hun winkel en vroeg of hij er 1 kon kopen voor mij zodat ik die de volgende dag kon overkopen. De jongen wou dit doen. Dus vol goede moed ging ik weer naar huis want mijn band zou de volgende dag hersteld zijn! De volgende dag was de jongen niet aanwezig en de mevrouw die aan de kassa zat verstond ons volgens mij niet zo goed. Gelukkig was er een man in de winkel die 2 blanke meisjes wel wou helpen. Hij zei dat hij zijn best voor ons zou doen en dat we ons geen zorgen moesten maken. Met een Heineken in de hand haalde hij de band van mijn fiets en ging hij ermee met zijn brommer naar een vriend van hem. Na een kwartiertje kwam hij terug met mijn wiel met een nieuwe binnen- en buitenband. Yes! Mijn fiets was gemaakt en de volgende dag konden we voor de eerste keer met de fiets naar school. Ik kan jullie verzekeren dat het fietsen op zich geen probleem is maar altijd aan de linker kant moeten fietsen zorgt toch voor verwarring. We geraakten veilig en op tijd op school. Het zou ons niet geweest zijn als we toch geen probleempje ondervonden onderweg. De ketting van de fiets van Silke lag er na 5 minuten al af. Een man die passeerde, wou ons helpen maar de ketting zat muurvast. Met een mes en schroevendraaier geraakte de ketting weer los en konden we weer verder. Dit akkefietje duurde 10 minuten dus we moesten goed doorfietsen om er op tijd te geraken. Op onze weg terug naar huis hebben we onze eerste echte regenbui meegemaakt terwijl we uiteraard aan het fietsen waren. Deze week hebben we ook nog een paar dingen ontdekt: - algemeen: Als blank meisje kan je nergens gaan of je wordt nagefloten, nagetuut... Ik kan jullie dus garanderen dat ik hier al vaak enorm verschoten ben wanneer een auto langs ons reed en keihard tuutte. - temperatuur: Het is hier behoorlijk warm. Gelukkig is er airco in ons huisje. Ondertussen zijn we het wel al redelijk gewend en hebben we er amper last van. Wel is het zo dat we behoorlijk snel moe worden wat volgens ons naast de nieuwe indrukken en het tijdsverschil ook door de warmte kan zijn. - school: Sommige leerkrachten zijn niet zo gedreven en hebben de klas niet echt in handen maar we hebben ondertussen ook al leerkrachten gezien die echt weten waar ze mee bezig zijn en veel kunnen bereiken met hun klas. - eten: We hebben al veel lekkere dingen klaargemaakt zoals een ovenschotel, wok... maar als je het uitrekent is het veel goedkoper om te gaan eten. Vooral als je veel groenten gebruikt. Een klein minpuntje waar we nog niet echt een oplossing voor hebben: het vlees en de vis in de supermarkt zien er niet echt goed uit. We hebben in het begin van de week een visfilet gekocht die er behoorlijk normaal en lekker uit zag maar toen we er een hap van namen hebben we het allebei niet opgegeten. Het was enorm taai. Het leek of we rubber aten zonder veel smaak. - handdoeken: Ze hebben geen nut want de handdoeken hier nemen geen vocht op dus onze borden gaan bijna helemaal nat terug in de kast. We zijn gestopt met het gebruik van handdoeken en doen het nu met een droogrek. - uitgaansleven: Zaterdagavond zijn we naar 't Vat geweest. Het is een heel bekend en groot café. We hebben er een cocktail gedronken en wat gegeten. Nadien zijn we ook nog naar een andere bar geweest en hebben er nog iets gedronken. Op zich wilden we wel graag eens echt uitgaan hier maar we zijn zoals eerder vermeld redelijk snel moe. We moeten ons eerst nog meer aanpassen, denk ik. Het uitgaansleven begint hier ook pas vanaf 1, eigenlijk 2 uur dus dat is voor ons momenteel veel te laat. Dit was onze eerste week. We kijken uit naar meer van dit!! P.S.: Ik heb het hier niet uitgebreid beschreven maar we hebben natuurlijk ook voor school gewerkt, namelijk aan onze bachelorproef, lesvoorbereidingen... |